Για τον... βασικό-αναπληρωματικό τερματοφύλακα της Εθνικής!

Από την πρεμιέρα του πρωταθλήματος, οι μισές ομάδες είχαν ως βασικούς Έλληνες τερματοφύλακες. Το ποσοστό δεν είναι καθόλου μικρό, αν αναλογιστεί κανείς ότι κάποτε, όχι δα και σε πολύ μακρινή εποχή, αναζητούσαμε Έλληνες γκολκίπερ στις 11άδες και δεν βρίσκαμε. Τώρα όχι απλώς βρίσκουμε, αλλά είναι και πρωταγωνιστές. Ο Παπαδόπουλος του Αστέρα είναι πολύ χαρακτηριστική περίπτωση...

Του Θοδωρή Τσούτσου

Διότι μπορεί η φάση του πέναλτι να "σκάλωσε" στο μυαλό όλων, διότι ήταν η καθοριστική, αλλά πριν από αυτήν, στο πρώτο ημίχρονο στην Τούμπα, ο Έλληνας τερματοφύλακας είχε κάνει δύο επεμβάσεις που όμοιες δύσκολα θα βρούμε σε ολόκληρο το πρωτάθλημα. Κι ας ξεκίνησε μόλις τώρα αυτό...

Έλληνες γκολκίπερ και πρωταγωνιστές, λοιπόν. Και οι "μεγάλοι", η ΑΕΚ με Μπάρκα, ο ΠΑΟΚ με Πασχαλάκη, ο Ολυμπιακός με Γιαννιώτη. Και ο Παναθηναϊκός, με Διούδη. Και ο Ευρωπαίος Αστέρας, με Παπαδόπουλο. Και οι ομάδες με ανταγωνιστικούς στόχους, ο Παναιτωλικός με Κυριακίδη, ο ΠΑΣ Γιάννινα με Βελλίδη, ο ΟΦΗ με Στρέζο.

Γιατί, όμως, κάνουμε αυτή την κουβέντα; Διότι οποιοδήποτε ελληνικό προϊόν, ποδοσφαιριστής δηλαδή, προκύπτει στο ποδόσφαιρό μας, έχει σημασία για την Εθνική μας ομάδα. Έχει και για το πρωτάθλημά μας, για την ποιότητά του, αλλά κυρίως έχει για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Σε αυτό, η θέση του τερματοφύλακα ήταν σχεδόν πάντα πολυσυζητημένη. Για παράδειγμα στα χρόνια του Νικοπολίδη, όχι. Από τότε, όμως, ναι. Παρά το γεγονός ότι για καιρό πια βρισκόμαστε στην "εποχή Καρνέζη", η κουβέντα δεν έκλεισε.

Υποψιάζομαι, όμως, ότι με τόσους new entries τερματοφύλακες πλέον, αυτή η κουβέντα όχι απλώς θα μείνει ανοιχτή, αλλά και θα ζωηρέψει. Υπάρχει ζήτημα στο Νο1 της Εθνικής; Η διαδρομή των χρόνων δείχνει πως όχι. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Ο Καρνέζης από τα τελευταία 38 επίσημα ματς της Εθνικής μας, έχει χάσει μόλις ένα. Εκείνο το εκτός έδρας 1-1 με το Βέλγιο για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2018, όταν είχε αγωνιστεί ο Καπίνο. Κι αυτό διότι εκείνος δεν μπορούσε...

Το προηγούμενο επίσημο ματς του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στο οποίο δεν είχε αγωνιστεί ο Καρνέζης, ήταν πριν έξι χρόνια! Το 2012, στην τελική φάση στην Πολωνία, όταν στο ματς της προημιτελικής φάσης κόντρα στην Γερμανία (ήττα 2-4) στο Γκντανσκ, είχε αγωνιστεί ως βασικός ο Σηφάκης. Από τότε, λοιπόν, στα 37 από τα 38 επίσημα ματς που έδωσε η Εθνική μας, ο Καρνέζης ήταν βασικός. Εντυπωσιακό, αν μη τι άλλο...

Από "πάνω του" μάλιστα, πέρασαν πέντε προπονητές. Ο Σάντος, ο Ρανιέρι, ο Τσάνας, ο Μαρκαριάν, ο Σκίμπε. Δεν ήταν ένας για να πει κανείς ότι είχε "κόλλημα" μαζί του. Ήταν πέντε. Και όλοι τους είχαν τον τερματοφύλακα της Νάπολι πια, της Γουότφορντ πέρυσι, της Ουντινέζε τα προηγούμενα χρόνια, βασικό και τελικά αναντικατάστατο. Συζήτηση, λοιπόν, που πήγε να δημιουργηθεί τότε μετά την ήττα στα μπαράζ από την Κροατία με 4-1, δεν φαίνεται να υπάρχει.

Είναι καθοριστική, όμως, αυτή που πλέον έχει αρχίσει ήδη να κεντρίζει το ενδιαφέρον και που έχει να κάνει με τον... βασικό αναπληρωματικό. Ποιος είναι αυτή τη στιγμή το Νο2; Εδώ, λοιπόν, η δουλειά του Σκίμπε και των συνεργατών του δεν είναι απλώς δύσκολη, είναι πολύ λεπτή. Ο ένας νεαρός και με απίστευτο ταλέντο, ο άλλος εκπληκτικός στα ευρωπαϊκά ματς, ο τρίτος με φανταστική χρονιά πέρυσι, ο άλλος με πρεμιέρα απίθανη. Δεν χρειάζονται ονόματα... Αυτή τη δουλειά θα την κάνουν οι προπονητές.

Χρειάζεται, όμως, η Εθνική να είναι ευέλικτη, από τη στιγμή που υπάρχουν τόσες επιλογές. Να είναι προετοιμασμένη, να αρχίσει να ετοιμάζει το έδαφος και αυτό το γνωρίζει καλύτερα από όλους ο Σκίμπε. Ειδικά στη θέση του τερματοφύλακα, η οποία είναι κυρίως εκείνη που δημιουργεί εποχή. Που έχει διάρκεια. Για την ακρίβεια, που πρέπει να έχει διάρκεια. Διότι αν ένας τερματοφύλακας κάνει 37 στα 38 επίσημα παιχνίδια, όπως ο Καρνέζης, σημαίνει κυρίως όχι ότι δεν υπάρχει δεύτερος, αλλά ότι κάτι κάνει καλά ο ίδιος.

Το ίδιο πρέπει να συμβεί και με τον επόμενο. Όποιος και να επιλεγεί, όποτε και αν επιλεγεί, αρκεί το κριτήριο να είναι απλώς και μόνο αγωνιστικό. Αυτός που θα είναι, θα πρέπει να δημιουργήσει την εποχή του. Και μάλιστα, όπως αποδεικνύεται, να το κάνει σε μια εποχή που όχι απλώς δεύτερος, αλλά και τρίτος και πολλοί ακόμη θα υπάρχουν τριγύρω του. Όπως υπάρχουν τώρα και με τον Καρνέζη...